Depresyonda hızlı gelişen iç karartıcı ruh hali, duygu çöküntüsü, engellenen dürtü ve düşünceler, sinirlilik hali, ilgi ve dikkat kaybı, yoğunlaşamama, kararsızlık, karamsarlık ve umutsuzluk, suçluluk duygusu, değersizlik ve çaresizlik hissi, iletişim bozukluğu ve isteksizliği, alışkanlıklardan zevk alamama, intihar düşüncesi ve girişimi gibi etkilerin yanında; ani kilo kaybı, iştahsızlık ya da çok yeme, halsizlik, aşırı uyku ya da uykusuzluk, baş ağrısı ve kramplar gibi kısa süreli fiziksel değişimler de ortaya çıkar.
Distimik Bozukluk ise gizli ve yavaş ilerler; kronik bir gidiş izler. Genel kabul, hastalığın ara düzelme dönemi olmadan en az iki yıl sürmesi yönündedir. Kişiden kişiye değişiklik göstermekle birlikte genellikle bireyin sosyal yaşamı ve fonksiyonları değişmez.
Ancak aile, yakın çevre, eğlence, hobi ve etkinliklere ayıracakları zamanın büyük bir kısmını işlerine ayırırlar. Günün büyük bir kısmında depresif duygular içerisindedirler. Distimi dönemi içerisinde çeşitli depresif ataklar yaşarlar.
Psikiyatrik rahatsızlıkların doğrudan bir sebebi yoktur. Eşlik eden rahatsızlıklar, tetikleyici sosyokültürel etmenler bu rahatsızlığın ortaya çıkmasında hızlandırıcı rol oynar. En sık rastlanan nedenler; aile ya da yakın çevreden bir kişinin beklenmeyen kaybı, ekonomik ve sosyal çevre düzeyi, yaşanmış travmatik olay/olaylar, madde/alkol bağımlılığı, aile bireylerinde hastalığın varlığı, tedavi maksatlı kullanılan bazı ilaçlar, geçirilen hastalıklar sayılabilir.
Gerek Depresyon gerekse Distimi için öncelikle hastanın kişilik yapısı ve düşünce yapısı ayrı ayrı ele alınır.
Her iki hastalıkta da ilaç tedavisi mümkündür. İlaç tedavisi ile hastaların çoğunda belirtiler azalır ve şikâyetler geriler. Ancak tek başına ilaç tedavisi uzun süreli bir tedavi yöntemidir.
Bu nedenle aile ve yakın çevrenin de desteği alınarak, ilaç tedavisi yanında psikoterapide uygulanır. Özellikle hafif şiddetli depresyonda öncelikli olarak psikoterapi tercih edilir. Bilişsel, davranışçı ve kişilerarası ilişkilere yönelen terapiler fayda sağlamaktadır.
Terapide hedef; hastanın farkındalığını arttırmak, duygularda meydana gelen dalgalanmaları önlemek, sosyal işlevsellik ve etkileşimi arttırmak, diğer bireyler ile ilişkileri güçlendirmek ve olumsuz düşünceleri kontrol altına alarak sağlıklı düşünce, algı ve beceriler ile yer değiştirmesini sağlamaktır.